genellikle bir kişiye oturması için nezaketle teklif edilen bir sözdür. Bu, bir kişinin ayakta durduğu veya rahat edemediği bir durumda, ona oturma imkânı tanımak amacıyla söylenen bir cümledir. Toplumsal kurallar ve nezaket gereği, genellikle daha yaşlı, önemli bir misafir veya oturması beklenen bir kişiye karşı kullanılır.