Türkiye’de 20. yüzyılın ortalarından itibaren Batı müziği etkisiyle gelişen bir müzik türüdür. Batı’nın pop, rock ve elektronik müzik gibi türleriyle Türk müziği motiflerinin birleşmesi sonucu oluşan bu tarz, Türkiye’de geniş bir dinleyici kitlesine hitap eder.

Gelişimi:

• 1960’lar: Batı müziğinin etkisiyle pop müziği Türkiye’de yayılmaya başladı. Bu dönemde sanatçılar, yabancı pop şarkılarına Türkçe sözler yazarak seslendirdiler. Örnek: Ajda Pekkan, Erol Büyükburç.
• 1970’ler ve 1980’ler: Türk pop müziği özgün kimliğini kazanmaya başladı. Sanatçılar kendi bestelerini yapmaya yöneldi.
• 1990’lar: Pop müziğin altın çağı olarak kabul edilir. Tarkan, Sezen Aksu, Sertab Erener, Kenan Doğulu gibi sanatçılar büyük çıkış yakaladı.
• 2000’ler ve Sonrası: Türk pop müziği elektronik ve dans müziğiyle daha fazla iç içe geçti. Hande Yener, Gülşen, Demet Akalın gibi isimler bu dönemde öne çıktı.

Özellikleri:

• Harmoni: Türk ezgileri ile Batı pop müziği altyapısının birleşimi.
• Sözler: Genellikle aşk, ayrılık, mutluluk ve günlük yaşam temaları işlenir.

Türk pop müziği, modern Türkiye’nin kültürel yapısında önemli bir yere sahip olup, hem yerel hem de uluslararası dinleyiciler tarafından takip edilmektedir.